wg. Manual of canine and feline haematology and transfusion medicine. M. Day et all. BSAVA

Wskazanie do oznaczenia: przetoczenie krwi pełnej przy niedokrwistości, dobór partnerów bez konfliktu serologicznego

Dotychczas stwierdzono ponad 20 różnych antygenów na erytrocytach psa, ale szczegółowo opisanych zostało 8 (Dog Erythrocyte Antigen – DEA 1.1, 1.2, 3, 4, 5, 6, 7, 8). Najważniejsze są antygeny 1.1 i 1.2, ponieważ przeciwciała anty DEA 1.1 uzyskują najwyższe miano. U niektórych ras, np. u Golden Retriever, Labrador Retriever i Rottweiler zwykle występują antygeny 1.1 lub 1.2, a u innych jak Greyhound i German Shephard Dog te antygeny z reguły nie występują. Większość psów ma na erytrocytach DEA 4, dlatego przeciwciała anty-DEA 4 nie wywołują hemolizy. Obecność antygenów 3, 5 i 7 oraz wytworzenie swoistych przeciwciał zwykle nie powoduje silnej hemolizy.

Obecność na erytrocytach psów alloantygenów i brak obecności w surowicy alloprzeciwciał powoduje, że pierwsze przetoczenie krwi nie wymaga oznaczenia grup krwi dawcy i biorcy. Naturalne przeciwciała spotykane są rzadko i to o niskim mianie, co można wykryć próbą krzyżową. Jeżeli po czasie dłuższym niż 1 tyg. potrzebna jest jednak kolejna transfuzja wtedy próba krzyżowa jest niezbędna, a najlepiej wykonać badanie grupy krwi (potwierdzenie lub wykluczenie DEA 1.1). Powtórne podanie erytrocytów, dla których antygenów organizm biorcy wytworzył już swoiste przeciwciała spowoduje aglutynację krwinek, a potem ich hemolizę, co pogłębi niedokrwistość a uwolniona w nadmiarze hemoglobina będzie toksyczna dla nerek.